کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه شیراز، از کتابخانه های دانشگاهی بزرگ کشور است و حاصل تلاش سالهای متمادی است که اکنون به رشد و بالندگی رسیده است.

تاریخچه تشکیل کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه شیراز به سالهای 1365 باز می‌گردد. تا پیش از آن، این کتابخانه بخشی از کتابخانه دانشکده علوم یا کتابخانه ملاصدرا به حساب می آمد. طی سالهای یاد شده، مجموعه منابع مرتبط با علوم انسانی، علوم اجتماعی و علوم تربیتی کتابخانه ملاصدرا از سایر منابع جدا شده و به کتابخانه میرزای شیرازی که بعداً به "کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه شیراز" تغییر نام داد، انتقال یافت. اکنون با داشتن مجموعه های ارزشمندی از کتب فارسی و لاتین و کتب مرجع، آرشیو مجلات و روزنامه های قدیمی و جدید، اسناد و نسخ خطی و منابع علمی الکترونیکی، یکی از  کتابخانه های  مطرح دانشگاهی کشور به شمار آید.

 

فعالیت ها جهت احداث ساختمان کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد در اواخر دهه 1340 شروع شد (کارنامه سالانه کتابخانه مرکزی،1365). در سال 1345ه.ش کتابخانه ادبیات و علوم دانشگاه شیراز ایجاد می شود و در سال 1363 دانشکده ادبیات به همراه بخشی از کتابخانه ملاصدرا که شامل رده های 000 تا 400 و 700 تا 900 بوده است به ساختمان احداث شده در تپه ارم منتقل شده و تنها رده های 500 و 600 مربوط به علوم در کتابخانه ملاصدرا باقی می ماند.

کل زیربنای ساختمان جدید (فعلی) کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد حدود 11000 متر مربع و در چهار طبقه طراحی شده است.

اما ساختمان فعلی کتابخانه در سه طبقه، مساحتی قریب به 11000 متر مربع را در بر می‌گیرد. طبقه اول(همکف) شامل: حراست فیزیکی، سالن مطالعه خواهران و برادران، نمازخانه، جایگاه جست و جوی منابع کتابخانه؛خدمات فنی کتاب است.

طبقه دوم شامل: منابع مرجع، مجموعه کتابهای فارسی و عربی و لاتین و علوم تربیتی، مجموعه جمعیت شناسی،  میز امانت، مجموعه های خاص (مجموعه عباسپور، ایران شناسی پروفسور پوپ، ادبیات کودک)، نمایشگاه، اطاق زیراکس است.

طبقه سوم شامل: مدیریت کتابخانه، نشریات ادواری، پایان نامه ها، پایگاههای اطلاعاتی،  بخش های خدمات فنی رایانه کتابخانه ،بخش نسخ خطی، سمعی بصری ،روشندلان وآموزش است .